KAHLA VIRTUELE HERDENKING 75 JAAR BEVRIJDING
LAGER 7
Uittreksels uit de memoires van dwangarbeider DENYS Daniel (0 20/4/1921- +12/12/2002) die bijna 3 maanden in Lager 7 verbleef (half oktober 1944 tot half januari 1945)
„Toen kwam die noodlottige zondag dat we zouden veranderen van Lager. Nu zouden we dichter bij de werken onderdak krijgen.Het nieuwe kamp was in orde gekomen en het zou Lager 7 heten. Het Lager 7 heeft goed meegeholpen om ons geestelijk en lichamelijk onder de knie te krijgen „
„Als voorsmaakje werd het rantsoen brood van een derde op een vierde gebracht. Als supplement kregen we nachtwerk. lntussen werden we zofiauw als garnalen.“
„Naarmate de geallieerden verder oprukten werd de behandeling er niet malser op. Slagen en het afnemen van het dagelijks rantsoen waren aan de orde van de dag. Vanaf nu begonnen we de beenderfiauwte te voelen „
„Denk nu maar niet dat het de zwaksten waren die er eerst moesten aan geloven. Alle categorieen moesten aan de man met de zeis hun tol betalen, zowel zwakken als sterken.Langzaam gingen we achteruit. Het was een zoetjesaan wegglijden naar de dood „
„Op de werken zou er geen soep meer verdeeld worden. De slogan luidde: eenmaal eten ’s avonds. Om de kroon op het werk te zetten, zouden we bovendien nog een uur meer werken per dag“
„Kerstmis naderde. lk weet het nog zo goed. Die dag heb ik afschuwelijk geleden. Op het einde van de werkdag begon een gezwel te ontsteken aan mijn voet. Dat gebeurde zo snel dat ik mijn klompen moest uitdoen, net als mijn vodden. Kousen had ik al lang niet meer. Blootsvoets moest ik naar het kamp gaan in een vinnige koude“
Van Lager 7 was bij onze zoektocht met zijn drieen, in 2014 en 2015, weinig over die het lijden van de gevangenen kon weergeven.
In de prachtige bossen van „Leubengrund „vonden we wel restanten van barakken die door de natuur weelderig begroeid waren. Deze sinistere en dodelijke plek van weleer zag er liefelijk, stil en onschuldig zo vredig uit.
Onze zoektocht maakte gevoelens los die we niet onmiddellijk konden plaatsen„
Zo intens dat mijn echtgenoot Pol besliste om met de vele foto’s achteraf iets te doen en een project uit te werken rond de kampen.
Hij maakte, naast vele schilderijen, ook 20 houtskooltekeningen op doek waaronder dit werk over Lager 7.
Ondanks de resten van de barakken heeft de natuur het „Lager 7“, na zoveel jaren, weer in harmonie gebracht met zijn omgeving en dat is goed.
Met wrok valt immers niet te leven.
Lieve Denys – Jan Denys – Pol Delameillieure
Lager 7
geperste houtskool op doek – 95×110 cm Pol Delameillieure
Trauma-Landschap
Na ons bezoek aan Kahla, wilde ik, als schilder-tekenaar, met het getraumatiseerde landschap iets doen.
Ik wou de intrinsieke schoonheid van het landschap op zieh tonen met zijn talloze kwetsuren. Tegen het licht houden van wat er zieh in die tijd heeft afgespeeld.
Deze onuitwisbare schendingen in wat eens ongerepte natuur was, houdt iedereen die goed wil kijken, een spiegel voor. Wandelend in de omgeving van Kahla werden wij de toeschouwers van het onwezenlijke van ons eigen verhaal.
Als betrokkenen zijn wij dragers van de talloze vragen, die onbeantwoord zullen blijven.