Quelle: Thüringer Staatskanzlei
Szanowni świadkowie historii, Szanowne rodziny i krewni robotników przymusowych,
Wielce Szanowni Państwo,
w Niemczech przez wiele dekad bagatelizowano pracę przymusową podczas 1. Wojny Światowej traktując ten problem jako zjawisko marginesowe. Narodowi socjaliści deportowali z krajów napadniętych oraz okupowanych ponad 20 milionów osób, zmuszając ich do skrajnie wycieńczającej pracy przymusowej i eksploatując je aż do kompletnego wyczerpania. Ta niewolnicza praca w przemyśle i rolnictwie odbywała się na oczach niemieckiej ludności, która nie widziała nic zdrożnego w bezlitosnej eksploatacji tych kobiet i mężczyzn, z których część była jeszcze dziećmi.
Po zakończeniu wojny problem pracy robotników przymusowych był umniejszany i ukrywany w obu częściach Niemiec, a współudział firm niemieckich w tym procederze wyzysku wręcz przemilczany na śmierć. Nie licząc małych wyjątków, nie nastąpiło ani prawne opracowanie problemu, ani nie ukarano sprawców przestępstwa, ani nie przyznano ofiarom jakiegoś odszkodowania finansowego. To że losy robotników przymusowych zostały dzisiaj zapomniane, jest dla nas nie do pojęcia. Jesteśmy w stanie jak najbardziej zrozumieć, że ofiary noszą w sobie do dziś głębokie rany – których doznały osobiście ale rany te zadano też ich rodzinom – nie tylko w okresie pracy przymusowej, lecz również w wyniku zbyt późnego uznania ich praw.
Na górze Walpersberg koło miasteczka Kahla, gdzie dla potrzeb zakładów zbrojeniowych REIMAHGutworzono jeden z największych obozów pracy przymusowej w Turyngii, w rocznicę wyzwolenia od wojny i narodowego socjalizmu oddajemy hołd ofiarom. W tym roku możemy to uczynić tylko wirtualnie ze względu na pandemię, oddajemy dziś cześć 12 000 dzieci, kobiet i mężczyzn z wielu krajów Europy, którzy byli zmuszani do niewolniczej pracy na rzecz niemieckiego przemysłu zbrojeniowego w warunkach zagłady. Bezbronnym ludziom, którzy każdy dzień rozpoczynali w stanie skrajnego wyczerpania, na pół żywi z głodu, nękani chorobami, poddawani nieludzkiej eksploatacji, przemocy i szykanom, którym stale towarzyszyła śmierć.
Jako następne pokolenie prosimy Was, Szanowni świadkowie historii, Szanowne rodziny i krewni robotników przymusowych, o przebaczenie w imieniu ofiar za ich deportację z rodzinnego kraju, za morderczą pracę przymusową oraz nieludzkie warunki życia i pracy, za wycierpianą przemoc i zrabowanie ich wolności. Prosimy o wybaczenie za śmierć 2 000 ludzi, którzy zginęli bezpośrednio podczas pracy przymusowej i pobytu w obozach REIMAHG koło miasteczka Kahla oraz tych którzy zmarli później na skutek deportacji i niemiłosiernej eksploatacji. Nigdy nie zaprzestaniemy powtarzania nazwisk ofiar i opowiadania historii ich losów.
Jesteśmy Wam niezmiernie wdzięczni, że tu w miejscu zniewolenia i poniżenia wyciągacie Wasze dłonie do pojednania. Swoimi wypowiedziami i nadesłanymi fotografiami, zamieszczonymi na niniejszej stronie internetowej wspieracie nas w upamiętnianiu robotników przymusowych firmy REIMAHG i przekazywaniu wiedzy o ich losach następnym pokoleniom jako przestrogi na przyszłość. Wasze osobiste wspomnienia tych strasznych przeżyć rozumiemy jako wyzwanie, by mieć zawsze otwarte serca i umysły i przeciwstawiać się nowym formom nienawiści względem innych ludzi, aby w naszym społeczeństwie nigdy więcej nie mogła rozpanoszyć się rasistowska pogarda wobec innych narodów.
Mam nadzieję, że niebawem znowu będziemy mogli podać sobie ręce na górze Walpersberg koło miasteczka Kahla w znaku przyjaźni i zrozumienia. Wszystkim Państwu życzę wszystkiego dobrego. Dużo zdrowia!
Wasz
Bodo Ramelow
Premier Kraju Związkowego Turyngia