Georges Boterdael

Wereldoorlog Il · Opgepakt en weggevoerd … Voor dwangarbeid

Naar aanleiding van de herdenkingen van het einde van Wereldoorlog 11, deze beklemmende getuigenis ..

Theophile Couch ie (toen van de Bosstraat nummer 3 te Galmaarden), één van de vele weggevoerden uit Groot-Galmaarden, is oorlogsslachtoffer van WO ll. Georges Boterdael, vader van één onzer medeburgers, heeft met Theophile gewerkt in het strafkamp van Reimahg-Kahla (Duitsland). Hij heeft hem op 16 mei 1945 samen met een kampmakker overgebracht naar het ziekenhuis in Jena waar hij ten gevolge van de vele slagen en totaal uitgeput, de dag nadien overleed. Hoe het er aan toeging in het Nazistrafkamp Kahla (en de vele andere strafkampen) lezen we in de getuigenis van G. Boterdael.

«Met drie zijn we in het vervloekte Kahla bijeen gevallen. Door gemeene kerels, de Gestapo, die men geen Belgen meer mag noemen, zijn we aangehouden en uit onze geliefde streek weggevoerd voor dwangarbeid … in het kamp van Kahla. Vele Belgen zijn er op het einde van den oorlog gestorven.

Hoe ging het in Kahla? Wij moesten tunnels graven welke moesten dienen om ondergondsche vliegtuigfabrieken in op te richten.
‘s Morgens vroeg en ‘s avonds laat, altijd werken. Eten hadden we niet veel: 200 gram brood per dag en een liter raapkoolsoep. Wie daar niet mee kon werken, kreeg op de koop toe slagen van de matrak op zijn bloot achterwerk. En wie ziek werd, stierf een ellendige dood. We werkten in de tunnels. Ik moest op een dag een zware dikke steen oprapen maar ik kon niet. Ik riep op eene kameraad maar ik kreeg al slagen van een dikke stok waardoor ik op 􀀙jn knieën ineen zakte en ik twee dagen niet meer kon werken. De dader was een Hitlerjeugd van 17 jaar. De zwarten van alle landen en ook uit België waren daar de kommandanten. Wie weg liep of niet wilde werken, werd door Duitschers aan de vlaamsche zwarten overgeleverd. Onze eigen landgenooten straften en tergden ons.

Een paar voorbeelden zal ik u vertellen. Een Belg wilde niet werken misschien uit vaderlands liefde of misschien omdat hij ziek was. Ziehier zijne straf Met een zwaar ijzeren achterberd van een auto op zijn rug, moest hij een berg opkruipen van 80 meters hoog en 2 zwarten gaven hem ondertusschen slagen met dikke stokken hout. Een andere wilde vluchten. De Duitschers leverden hem aan de zwarten en die bandieten gaven hem 157 slagen op zijn achterste, en zijn beenen en billen werden zwart geslagen. Ik heb een Brusselaar zien doodslaan door de Belgische zwarten omdat hij 14 kleine patatten gestolen had van honger. Een Italiaan kreeg de volgende straf Van s morgens vroeg moest hij dikke steenen dragen en om 4 uur in de namiddag viel hij van moeite. Dan werd hij onder de waterpomp gelegd en het was winter, en ze lieten het koud water over hem spoelen totdat hij dood was.

Nog erger waren de folterkamers en gaskamers van Buchenwald, Dachau en Bergen-Belsen waar de Joden en politieke gevangenen wetenschappelijk en beestachtig vermoord werden. Bij ons in Kahla zijn de meeste gestorven van honger en van ziekten zoals dysenterie. Mijne maat van Bever is gestorven onder mijn strooibed. Hij zegde me: Georges ik zal nooit Bever niet meer zien. Ik antwoordde: Maurice heb moed, na de winter komen de Engelschen en gaan we samen naar huis. Hij antwoordde nog: ik zou gaarne mijn lief zien. Dit waren de laatste woorden en hij stierf Dan heb ik geweend als een kind.

De oorlogsmisdadigers moeten met de dood gestraft worden. De zwarten van ons land moeten ook zeer gestraft worden. En we danken onze Amerikaansche vrienden die ons in Kahla verlost hebben. Toen we bevrijd werden door de geallieerde legers waren we allemaal zeer zwak en doodziek, we voelden ons langzaam sterven. Ik woog nog 37 kilo.

Leve de geallieerde legers en ons vrij en onafhankelijk België. Weg met de SS en Weg met de VNV.»

Michaella Boterdael, Apr 2021

Helfen Sie mit die Geschichte nicht in Vergessenheit geraten zu lassen.
Teilen Sie diesen Beitrag in den sozialen Medien. Vielen Dank!